دهم ربيع‌الثاني، سالروز وفات كريمه‌ي اهل بيت، حضرت فاطمه ي معصومه (س) را تسليت و تعزيت عرض مي نماييم
حضرت فاطمه ي معصومه (س) در روز اوّل ذيقعده‌ي سال 173 هجري، در شهر مدينه چشم به جهان گشود. اين بانوي بزرگوار، از همان آغاز، در محيطي پرورش يافت كه پدر و مادر و فرزندان، همه به فضايل اخلاقي آراسته بودند. عبادت و زهد؛ پارسايي و تقوا؛ راستگويي و بردباري؛ استقامت در برابر ناملايمات؛ بخشندگي و پاكدامني و نيز ياد خدا، از صفات برجسته‌ي اين خاندان پاك‌سيرت و نيكوسرشت به شمار مي‌رفت. پدران اين خاندان، همه برگزيدگان و پيشوايان هدايت، گوهرهاي تابناك امامت و سكانداران كشتي انسانيت بودند.
سرچشمه‌ي دانش
حضرت معصومه (س) در خانداني كه سرچشمه‌ي علم و تقوا و فضايل اخلاقي بود، پرورش يافت. پس از آن‌كه پدر بزرگوار آن بانوي گرامي به شهادت رسيد، فرزند ارجمند آن امام، يعني حضرت رضا (ع) عهده‌دار امر تعليم و تربيت خواهران و برادران خود شد و مخارج آنان را نيز بر عهده گرفت. در اثر توجهات زياد آن حضرت، هر يك از فرزندان امام كاظم (ع) به مقامي والا دست يافتند و زبانزد همگان گشتند. ابن صباغ ملكي در اين باره مي‌گويد: هر يك از فرزندان ابي الحسن موسي معروف به كاظم، فضيلتي مشهور دارد. بدون ترديد بعد از حضرت رضا (ع) در ميان فرزندان امام كاظم (ع)، حضرت معصومه (س) از نظر علمي و اخلاقي، والامقام‌ترين آنان است. اين حقيقت از اسامي، لقب‌ها، تعريف‌ها و توصيفاتي كه ائمه‌ي اطهار (ع) از ايشان نموده‌اند، آشكار است و اين حقيقت روشن مي‌سازد كه ايشان نيز چون حضرت زينب (س)، عالمه‌ي غير معلمه بوده است.
مظهر فضايل
حضرت فاطمه ي معصومه (س) مظهر فضايل و مقامات است. روايات معصومان (ع) فضيلت‌ها و مقامات بلندي را به آن حضرت نسبت مي‌دهد. امام صادق (ع) در اين باره مي‌فرمايند: آگاه باشيد كه براي خدا حرمي است و آن مكه است؛ و براي پيامبر خدا حرمي است و آن مدينه است. و براي امير مؤمنان حرمي است و آن كوفه است. بدانيد كه حرم من و فرزندانم بعد از من، قم است. آگاه باشيد كه قم، كوفه‌ي كوچك ماست، بدانيد بهشت هشت دروازه دارد كه سه تاي آن‌ها به سوي قم است. بانويي از فرزندان من به نام فاطمه، دختر موسي، در آنجا رحلت مي‌كند كه با شفاعت او، همه‌ي شيعيان ما وارد بهشت مي‌شوند.
مقام علمي حضرت معصومه (س)
حضرت معصومه (س) از جمله بانوان گرانقدر و والامقام جهان تشيع است و مقام علمي بلندي دارد. نقل شده است كه روزي جمعي از شيعيان، به قصد ديدار حضرت موسي بن جعفر (ع) و پرسيدن پرسش‌هايي از ايشان، به مدينه‌ي منوره مشرف شدند. چون امام كاظم (ع) در مسافرت بود، پرسش‌هاي خود را به حضرت معصومه (س) كه در آن هنگام كودكي خردسال بيش نبود، تحويل دادند. فرداي آن روز براي بار ديگر به منزل امام رفتند، ولي هنوز ايشان از سفر برنگشته بود. پس به ناچار، پرسش‌هاي خود را باز خواستند تا در مسافرت بعدي به خدمت امام برسند، غافل از اين‌كه حضرت معصومه (س) جواب پرسش‌ها را نگاشته است. وقتي پاسخ‌ها را ملاحظه كردند، بسيار خوشحال شدند و پس از سپاسگزاري فراوان، شهر مدينه را ترك گفتند. از قضاي روزگار در بين راه با امام موسي بن جعفر (ع) مواجه شده، ماجراي خويش را باز گفتند. وقتي امام پاسخ پرسش‌ها را مطالعه كرد، سه بار فرمود: پدرش فدايش.
امام رضا (ع) و لقب معصومه
حضرت فاطمه معصومه (س) بانويي بهشتي، غرق در عبادت و نيايش، پيراسته از زشتي‌ها و شبنم معطر آفرينش مي¬ باشد. شايد يكي از دلايل معصومه ناميدن اين بانو، آن باشد كه عصمت مادرش حضرت زهرا (س) در او تجلي يافته است. بر اساس پاره‌اي از روايات، اين لقب از سوي امام رضا (ع) به اين بانوي والامقام اسلام وارد شده است؛ چنان‌كه فقيه بلندانديش و سپيدسيرت شيعه، علامه مجلسي (ع) در اين باره مي‌گويد: امام رضا (ع) در جايي فرمود: هر كس معصومه را در قم زيارت كند، مانند كسي است كه مرا زيارت كرده است.
كريمه‌ي اهل بيت
حضرت معصومه (س) در زبان دانشمندان و فقيهان گرانقدر شيعه، به لقب كريمه‌ي اهل بيت ياد مي‌شود. از ميان بانوان اهل بيت، اين نام زيبا تنها به آن حضرت اختصاص يافته است. بر اساس رؤياي صادق و صحيح نسب‌شناس گرانقدر، مرحوم آيت‌الله مرعشي نجفي، اين لقب از سوي امام صادق (ع) بر حضرت معصومه (س) اطلاق شده است. در اين رؤيا، امام صادق (ع) به آيت الله نجفي كه با دعا و راز و نياز، تلاش پي‌گيري را براي يافتن قبر مطهر حضرت زهرا (س) آغاز كرده خطاب فرمود: بر تو باد به كريمه‌ي اهل بيت.
شفاعت حضرت معصومه (س)
بالاترين جايگاه شفاعت، از آن رسول گرامي اسلام مي باشد كه در قرآن كريم، از آن به مقام محمود تعبير شده است. همين طور دو تن از بانوان خاندان رسول مكرم اسلام، شفاعت گسترده‌اي دارند كه بسيار وسيع و جهان‌شمول است و مي‌تواند همه‌ي اهالي محشر را فرا گيرد. اين دو بانوي عالي‌قدر، صديقه ي اطهر، حضرت فاطمه ي زهرا (س) و شفيعه‌ي روز جزا، حضرت فاطمه ي معصومه (س) هستند.
غروب غمگين
حضرت فاطمه (س) پس از ورود به شهر قم، تنها هفده روز در قيد حيات بود و سپس دعوت حق را لبيك گفت و به سوي بهشت برين پرواز كرد. اين حادثه در سال 201 هجري رخ داد.