فرخنده ميلاد آفتاب نيمه‏ي رمضان، كريم آل كسا، امام حسن مجتبي (ع) را تبريك و تهنيت عرض مي‏نماييم

مولود رمضان
از خاطره‏ي هجرت پيامبر صلي ‏الله ‏عليه ‏و ‏آله سه سال و از ماه رمضان پانزده روز مي‏گذشت كه بشارت تولد نخستين شكوفه‏ي پيوند فرخنده‏ي علي و فاطمه عليه‏السلام، شهر مدينه را سرشار شادي و شور كرد؛ شكوفه‏اي كه نام مبارك چهارمين معصوم، حضرت حسن بن علي عليه‏السلام را به سومين شاخه‏ي طوبي مي‏آويخت و عرشيان را با نغمه‏هاي سرور بر سرير شكوهمند پيامبر (ص) فرستاد تا بهترين شادباش‏هاي خود را در طبق‏هاي نور نثارش كنند. در آن هنگامه‏ي ارجمند، مولودي پا به عالم ناسوت گذاشت كه به رموز عالم لاهوت آشنا بود. برگزيده‏اي كه علمش فراتر از تمام علوم و اعجازش فراتر از زمان و مكان بود.
ولادت
پروردگار متعال در سال سوم هجرت از بحر نبوت گوهري گرانبها پديد آورد؛ اين گوهر تابناك، نخستين ثمره‏ي پيوند امامت و نبوت بود. ابومحمد حسن بن علي بن ابي‏طالب، پيشواي دوم شيعيان و چهارمين معصوم از چهارده معصوم است كه تولد آن حضرت بنابر گفته‏ي بيشتر مورخان، در مدينه و روز 15 رمضان رخ داده است. نام‏گذاري امام و آداب اسلامي مربوط به نوزاد از سوي پيامبر صلي‏ الله ‏عليه ‏و ‏آله انجام گرفت و نام حسن كه گويا تا آن زمان در ميان اقوام عرب رايج نبوده، انتخاب گرديد. كنيه‏ي آن حضرت ابومحمد و القاب آن بزرگوار، سيّد، سَبْط، امين، حُجّت، بِرّ، نقي، زَكي، مجتبي و زاهد گفته شده است.
شرافت دودمان
حضرت امام حسن مجتبي عليه‏السلام در شرافت دودمان و طهارت نسل، مقامي به بلنداي آسمان دارد. او از كانون وحي ريشه گرفت و حيات خويش را وامدار نيايي است كه سرچشمه‏ي فيض خداوندي و سرسلسله‏ي انبياي الهي است. او در جوار شكوه عظمت روح پدري باليده كه لياقت مدال پر افتخار وصايت الهي را داشت و از زلال محبت برترين مادر هستي سيراب گشته است. اين شكوهمندي و شرافت، روشن‏تر از آفتاب در همه‏ي اوراق تاريخ تجلّي يافته و روشندلان حقيقت‏جو را شيفته‏ي خود ساخته است.
برگي از افتخارات
به اتفاق راويان حديث، امام مجتبي عليه‏السلام سَرور جوانان بهشتي و يكي از دو بزرگواري است كه خاندان پاك پيامبر بدان‏ها منحصر گرديد. او يكي از چهار تن كساني است كه پيامبر خدا به آنان در برابر مسيحيان نجران مباهات كرد و از جمله چند تني است كه به آيه‏ي تطهير مطهر گشته‏اند. او يكي از دو گرانمايه‏اي است كه هر كس بدان‏ها چنگ زند، نجات يابد و هر كس از آن‏ها روي گرداند، گمراهي و تباهي را براي خود به ارمغان آورده است. امام مجتبي عليه‏السلام از اهل بيتي مي‏باشد كه خداوند آنان را به كشتي نوح تشبيه و دوستي‏شان را سفارش كرده است.
ولادت مبارك
ولادت امام حسن مجتبي عليه‏السلام كه هم‏زمان با سال‏هاي آغازين استحكام انديشه‏هاي اسلامي در سرزمين حجاز بود، از چند جهت ويژگي داشت. اين مولود براي خاندان پيامبر (ص) از آن رو كه نخستين نواده و ثمره‏ي پيوند نبوت و امامت بود، اهميت داشت. مسلمانان نيز مشتاق بودند نوادگان و بازماندگان پيامبر خود را ببينند و از استمرار نسل آن حضرت مطمئن باشند. همچنين اين ولادت مبارك، مُهر يأسي بود بر اذهان كفرپيشگاني كه دل به بي‏ثمري خاندان نبوت و اميد به قطع سلسله‏ي امامت داشتند.
وارث نبي صلي ‏الله‏ عليه ‏و‏ آله
امام مجتبي عليه‏السلام مظهر زيبايي‏هاي معنوي و صفات عالي الهي بود؛ زيرا به شهادت راويان بسيار، صورت و سيرت را از برترين وجود هستي پيامبر خاتم به ارث برده بود و شبيه‏ترين مردمان به ايشان بود. حضرت فاطمه زهرا عليهاالسلام نيز وقتي دو فرزند دلبندش حسن و حسين عليهماالسلام را به ديدار پدرش رسول خدا آورد و فرمود: اي پدر بزرگوارم، اين دو فرزندان شما هستند، چيزي درباره‏ي آنان به يادگار بگذاريد كه هميشه يادآور شما باشد، پيامبر خدا (ص) فرمودند: «امام حسن، پس هيبت و سيادتم نصيب او مي‏گردد و امام حسين عليه‏السلام، پس بخشش و شجاعتم نصيب اوست».