فرخنده ميلاد آفتاب نيمهي رمضان، كريم آل كسا، امام حسن مجتبي (ع) را تبريك و تهنيت عرض مينماييم
مولود رمضان
از خاطرهي هجرت پيامبر صلي الله عليه و آله سه سال و از ماه رمضان پانزده روز ميگذشت كه بشارت تولد نخستين شكوفهي پيوند فرخندهي علي و فاطمه عليهالسلام، شهر مدينه را سرشار شادي و شور كرد؛ شكوفهاي كه نام مبارك چهارمين معصوم، حضرت حسن بن علي عليهالسلام را به سومين شاخهي طوبي ميآويخت و عرشيان را با نغمههاي سرور بر سرير شكوهمند پيامبر (ص) فرستاد تا بهترين شادباشهاي خود را در طبقهاي نور نثارش كنند. در آن هنگامهي ارجمند، مولودي پا به عالم ناسوت گذاشت كه به رموز عالم لاهوت آشنا بود. برگزيدهاي كه علمش فراتر از تمام علوم و اعجازش فراتر از زمان و مكان بود.
ولادت
پروردگار متعال در سال سوم هجرت از بحر نبوت گوهري گرانبها پديد آورد؛ اين گوهر تابناك، نخستين ثمرهي پيوند امامت و نبوت بود. ابومحمد حسن بن علي بن ابيطالب، پيشواي دوم شيعيان و چهارمين معصوم از چهارده معصوم است كه تولد آن حضرت بنابر گفتهي بيشتر مورخان، در مدينه و روز 15 رمضان رخ داده است. نامگذاري امام و آداب اسلامي مربوط به نوزاد از سوي پيامبر صلي الله عليه و آله انجام گرفت و نام حسن كه گويا تا آن زمان در ميان اقوام عرب رايج نبوده، انتخاب گرديد. كنيهي آن حضرت ابومحمد و القاب آن بزرگوار، سيّد، سَبْط، امين، حُجّت، بِرّ، نقي، زَكي، مجتبي و زاهد گفته شده است.
شرافت دودمان
حضرت امام حسن مجتبي عليهالسلام در شرافت دودمان و طهارت نسل، مقامي به بلنداي آسمان دارد. او از كانون وحي ريشه گرفت و حيات خويش را وامدار نيايي است كه سرچشمهي فيض خداوندي و سرسلسلهي انبياي الهي است. او در جوار شكوه عظمت روح پدري باليده كه لياقت مدال پر افتخار وصايت الهي را داشت و از زلال محبت برترين مادر هستي سيراب گشته است. اين شكوهمندي و شرافت، روشنتر از آفتاب در همهي اوراق تاريخ تجلّي يافته و روشندلان حقيقتجو را شيفتهي خود ساخته است.
برگي از افتخارات
به اتفاق راويان حديث، امام مجتبي عليهالسلام سَرور جوانان بهشتي و يكي از دو بزرگواري است كه خاندان پاك پيامبر بدانها منحصر گرديد. او يكي از چهار تن كساني است كه پيامبر خدا به آنان در برابر مسيحيان نجران مباهات كرد و از جمله چند تني است كه به آيهي تطهير مطهر گشتهاند. او يكي از دو گرانمايهاي است كه هر كس بدانها چنگ زند، نجات يابد و هر كس از آنها روي گرداند، گمراهي و تباهي را براي خود به ارمغان آورده است. امام مجتبي عليهالسلام از اهل بيتي ميباشد كه خداوند آنان را به كشتي نوح تشبيه و دوستيشان را سفارش كرده است.
ولادت مبارك
ولادت امام حسن مجتبي عليهالسلام كه همزمان با سالهاي آغازين استحكام انديشههاي اسلامي در سرزمين حجاز بود، از چند جهت ويژگي داشت. اين مولود براي خاندان پيامبر (ص) از آن رو كه نخستين نواده و ثمرهي پيوند نبوت و امامت بود، اهميت داشت. مسلمانان نيز مشتاق بودند نوادگان و بازماندگان پيامبر خود را ببينند و از استمرار نسل آن حضرت مطمئن باشند. همچنين اين ولادت مبارك، مُهر يأسي بود بر اذهان كفرپيشگاني كه دل به بيثمري خاندان نبوت و اميد به قطع سلسلهي امامت داشتند.
وارث نبي صلي الله عليه و آله
امام مجتبي عليهالسلام مظهر زيباييهاي معنوي و صفات عالي الهي بود؛ زيرا به شهادت راويان بسيار، صورت و سيرت را از برترين وجود هستي پيامبر خاتم به ارث برده بود و شبيهترين مردمان به ايشان بود. حضرت فاطمه زهرا عليهاالسلام نيز وقتي دو فرزند دلبندش حسن و حسين عليهماالسلام را به ديدار پدرش رسول خدا آورد و فرمود: اي پدر بزرگوارم، اين دو فرزندان شما هستند، چيزي دربارهي آنان به يادگار بگذاريد كه هميشه يادآور شما باشد، پيامبر خدا (ص) فرمودند: «امام حسن، پس هيبت و سيادتم نصيب او ميگردد و امام حسين عليهالسلام، پس بخشش و شجاعتم نصيب اوست».