در سالروز شهادت مظلومانه ي شهيدان رجايي و باهنر، ياد و خاطره ي اين مردان آسماني را گرامي مي‌داريم
زندگينامه ي شهيد رجايي
شهيد رجايي در سال 1312 هجري شمسى، در قزوين متولد شد. در سن 4 سالگي از نعمت داشتن پدر محروم گرديد و تحت تكفل مادري مهربان قرار گرفت. در سال 1327 به تهران مهاجرت كرد و سال بعد وارد نيروي هوايي شد. در مدت 5 سال خدمت در نيروي هوايى، دوره ي متوسطه را با تحصيل شبانه گذراند. در سال 1335 به دانشسراي عالي وارد شد و دوره ي ليسانس خود را در رشته ي رياضي به پايان برد و به سمت دبير رياضي در وزارت فرهنگ استخدام گرديد.
در ارديبهشت ماه 1342 به علّت فعاليت‌هاي سياسي عليه رژيم طاغوت دستگير و 50 روز زنداني گرديد. پس از آزادي با شهيد باهنر به سازماندهي مجدد هيأت مؤتلفه پرداخت و داوطلباني را به جبهه ي فلسطين اعزام كرد. پس از بازگشت در سال 1353 دستگير شد و دو سال در زندان‌هاي انفرادي رژيم پهلوي انواع شكنجه‌ها را تحمل نمود.
شهيد رجايي در سال 1358، مسؤوليت وزارت آموزش و پرورش را به عهده گرفت و به دنبال تمايل مجلس در تاريخ 18/5/1359 به عنوان نخستين نخست‌وزير جمهوري اسلامي ايران به مجلس معرفي و با رأي قاطع به نخست‌وزيري انتخاب شد و با عزل بني‌صدر از جانب امام، به عنوان رئيس‌جمهوري اسلامي ايران معرفي گرديد و سرانجام در هشتم شهريور ماه 1360 توسط ايادي دشمنان انقلاب به فيض رفيع شهادت نائل آمد. اگر بخواهيم بهتر و دقيق‌تر به زندگي شهيد رجايي نگاه كنيم، چيزي كه بيشتر به چشم مي‌آيد، سخت‌كوشي اوست. شهيد رجايي پس از آنكه از نعمت پدر محروم گرديد، براي تأمين زندگي خود و خانواده از هيچ تلاشي فروگذار نكرد. او با انجام كارهاي به ظاهر كم ارزشي چون دستفروشي و ... روزها را مي‌گذراند و شب‌ها وقت خود را صرف درس خواندن مي‌كرد؛ زيرا هدفي با ارزش در مقابل او قرار داشت و او را در راهي كه انتخاب نموده بود مصمم‌تر مي‌كرد. زندگي افرادي چون شهيد رجايي مي‌تواند الگويي مناسب براي ما باشد؛ ما كه شايد لحظه‌اي نتوانيم تصور چنين شرايطي را براي خود داشته باشيم. امّا از همه مهم‌تر اين است كه او با تلاش و كوشش خود توانست سرانجام در برهه‌اي حساس از انقلاب نقش مهمي ايفا نمايد و در عرصه ي علم و عمل به چهره‌اي نمونه و ماندگار بدل گردد.
زندگينامه ي شهيد دكتر محمدجواد باهنر
شهيد حجت‌الاسلام دكتر محمدجواد باهنر در سال 1312 هجري شمسي در خانواده‌اي پيشه‌ور در شهر كرمان به دنيا آمد.
پس از اخذ ديپلم در سال 1332 به قم رفت و سطوح عالي علوم اسلامي را در حوزه ي علميه ي قم سپري نمود؛ فقه را در محضر مرحوم آيت الله بروجردى؛ اصول را در محضر امام خميني (ره) و تفسير و فلسفه را نزد مرحوم علامه طباطبايي فرا گرفت و سپس به تحصيلات دانشگاهي رو آورد و در دو رشته ي علوم تربيتي و دكتراي الهيات از دانشگاه تهران فارغ التحصيل شد.
شهيد باهنر در اسفند ماه 1342 پس از ايراد سخنراني‌هايي در مسجد هدايت، الجواد و حسينيه ي ارشاد، به مناسبت سالگرد حادثه ي فيضيه دستگير و به زندان‌هاي كوتاه‌مدت محكوم شد و از سال 1350 ممنوع المنبر گرديد.
وي در سال 1357 به فرمان امام به عضويت شوراي انقلاب اسلامي درآمد و به دنبال انتخاب شهيد رجايي به سمت رئيس جمهوري، به عنوان نخست‌وزير دولت رجايي انتخاب شد.
بي‌شك خلوص در عمل و صفا و صميميت نهفته در اعمال آن شهيدان والامقام، باعث گرديد كه علي‌رغم كوتاهي مدت صدارت، نامشان همواره در تاريخ پر افتخار اين مرز و بوم جاودانه بماند.
ارزيابي مقام معظم رهبري از حادثه ي شهادت رجايي و باهنر
مقام معظم رهبري، يك سال بعد از شهادت مظلومانه ي شهيدان رجايي و باهنر، در مورد ارزيابي اين حادثه ميفرمايد: «ما امروز از اين حادثه درس ميگيريم كه ضد انقلاب براي پيشبرد اهداف خودش، حاضر است چهرههايي به قداست رجايي و باهنر را به آن شكل فجيع نابود كند. ما ميفهميم كه ضد انقلاب با چهرههاي منافقانهاي حاضر است در همه جا و حتي اتاق كار شهيد رجايي نفوذ كند و به اين وسيله، جنايتي را انجام دهد؛ در صورتي كه شهيد، با همه ي زيركي و هوشياري او را نشناسد و چهره ي منافقانه ي او را نتواند تشخيص دهد. ما اين حادثه را در تاريخ گذاشتيم، امّا يك بايگاني بسته و متروك نيست؛ بلكه هر لحظه در مقابل چشم ماست و بايد از آن عبرت بگيريم و همچنان كه بارها گفتيم، خودمان را براي سرنوشت افتخارآميز و غرورآميز اين دو شهيد عزيز آماده كنيم».