نهم ربيع‌الاول، سالروز آغاز امامت و ولايت منجي عالم بشريت، حضرت مهدي موعود (عج)
را تبريك و تهنيت عرض مي‌نماييم
وظايف منتظران نسبت به امام موعود عليه‌السلام زياد است كه به چند مورد آن اشاره مي‌شود:
اوّل: محبت و ارتباط قلبي با امام زمان عليه‌السلام
انسان منتظر، پيوسته پيوند قلبي با امام زمان خود دارد و هيچ‌گاه اين گوهر ارزنده را از دست نمي‌دهد.
امام صادق عليه‌السلام فرمودند: «كسي كه در زمان غيبت قائم عليه‌السلام بر ولايت ما ثابت و استوار بماند، خداوند به او پاداش هزار شهيد عطا فرمايد.»
دوم: انتظار مداوم ظهور آن حضرت
بايد پيوسته منتظر آن حضرت باشيم و هر لحظه خود را براي آن واقعه‌ي عظيم و بي‌مانند آماده سازيم. خداوند متعال در قرآن، هدف از خلقت انسان را عبادت مي‌داند و پيامبر اكرم در حديثي معناي اين آيه‌ي شريفه را بيان مي‌فرمايند: «برترين عبادت‌ها، انتظار فرج است.»
سوم: دعا و درخواست از خالق يكتا براي تعجيل ظهور
حضرت مهدي عجل الله تعالي فرجهالشريف در پيامي به مردم فرموده‌اند: «براي تعجيل فرج بسيار دعا كنيد كه گشايش شما همان است. »
محدث قمي در كتاب مفاتيح‌الجنان، دعاهاي زيادي براي تعجيل ظهور حضرت مهدي عجل الله تعالي فرجهالشريف نقل كرده است، از جمله : دعاي مشهور (اللهم كن لوليك … )؛ دعاي ندبه؛ زيارت آل‌ياسين و دعاي عهد.
چهارم: شناخت امام عصر عجل الله تعالي فرجهالشريف
در حديث معتبر از رسول خدا (صلي الله عليه و آله و سلم) روايت شده كه فرمودند: «هر كس بميرد در حالي كه امام زمان خود را نشناسد، به مرگ دوره‌ي جاهليت (مرگ كفر و نفاق) از دنيا مي‌رود.»
اين كلام جاودانه‌ي پيامبر يكي از وظايف مهم را به ما يادآور مي‌شود، وظيفه‌اي كه نوعاً از آن غفلت داريم. ترديد نيست كه شناخت امام عصر (عج) فقط به معناي دانستن نام ايشان، نام پدر و مادر و تاريخ تولد ايشان نيست و گرنه هر فرد كافر منافق مي‌تواند اين خصوصيات را ياد بگيرد.
پنجم: تلاش در حل مشكلات مردم
مردم همه رعيت امام زمان عجل الله تعالي فرجهالشريف هستند. هر كس به نوعي در جهت حل مشكلات مردم بكوشد، قلب مبارك امام زمان (عج) را شاد كرده است. زندگي آنگاه زيبا مي‌شود كه به نيت شاد كردن قلب مبارك آن حضرت ـ كه قلب عالم است ـ شادي را در دل‌هاي همه‌ي مردم، به ويژه دوستداران و منتظران آن حضرت وارد كنيم.
ششم: سعي در خدمت به امام عصر عجل الله تعالي فرجهالشريف
اهتمام به خدمت كردن آن حضرت و اقامه‌ي ياد ايشان در تمام ايام ـ به ويژه در ايام ميلاد آن بزرگوار ـ از ديگر وظايف ما، به شمار مي‌آيد. هر كسي مي‌تواند در حد امكانات خود، نام و ياد آن بزرگوار را ـ لااقل در محيط خانه و خانواده‌ي خود ـ زنده سازد؛ البته اگر بيش از آن نيز در وسع كسي باشد، بايد نسبت به آن نيز اقدام كند.
هفتم: تربيت نسلي مهدوي
بايد اين امانت را كه گذشتگان ما با خون دل خوردن به دست ما رسانده‌اند، ما نيز به نسل آينده منتقل كنيم و تربيت نسل مهدوي، نسلي كه به ياد امام زمان خود باشد، اهتمامي ويژه مي‌خواهد. اين جهاد عظيم به امكانات فوق‌العاده نياز ندارد، هر كسي در برابر فرزندان خود، در اين راه مسؤوليت دارد.